تشویق یا توهین؟

روز جمعه 6 اپریل سال 2007 میلادی، انجمن افغان های مقیم شهر گوتینبرگ سویدن جشن نوروز را برگزار کرده بود. در این جشن پروگرام های رنگارنگ از سوی جوانان و نونهالان ترتیب و تنظیم گردیده و به اجراء گرفته شده بود. هدف عمده از برگزاری چنین محافلی تشویق و آشنا نمودن نسل جوان با فرهنگ و کلتور وطنی شان است. بزرگان و والدین در این انحمن و آن هایی که مسؤلیت تهیه لوازمات را به عهده داشته اند، معلوم می شود آدم های خیلی ورزیده و دانسته ای بوده اند.

 

به عکس خوب دقت کنید و غور کنید. این عکس به اثبات می رساند که ما هرچندی که بصورت فزیکی در جهان اول و جهان ساینس و تیکنالوژی زندگی می کنیم، اما روحاً همان هستیم که بودیم و بعد از یک قرن زیستن در غرب هم همان خواهیم بود که هستیم. واقعاً جای تأسف عمیق است که یک کسی بیاید زحمت بکشد تا ما را با هنر خود برای ساعتی هم اگر شده شاد نماید، چنین دست کم گرفته شود. این در حقیقت یک شکلی از توهین به دمبوره و دمبوره نواز است و در مجموع یک شکلی از توهین به تمام آن عده جوانانی است که پروانه وار آمده و پروگرام های رنگارنگی را تریب داده بودند و همچنان نوعی از توهین به خود همین مجمع و فرهنگ آن ها است. آخر ما چه وقت و در کجای این دنیا باید زندگی کنیم و کیها را باید ببینیم تا یک مقدار با پرنسیپ، قاعده و قانون چنین کار هایی آشناه شویم..؟!

 

مهاجرین افغانی در سویدن جوانان شان را تشویق می کنند

 

تفریح:

«گل و گلزاره بیری» یک آهنگ تصویری از صفدر توکلی ـ ریشه در یوتوب